Τα γερμανικά Bretzel είναι εδώ και είναι γεγονός!
Αυτά τα χαριτωμένα, μικρά ψωμάκια με το ιδιαίτερο τους σχήμα έχουν καταφέρει να κατακτήσουν όχι μόνο τους τουρίστες σε Γερμανία και Αυστρία, αλλά και όλους τους ντόπιους παμψηφεί! Αυτές οι παραδεισένιες μπουκίτσες (δεν είμαι βουλιμική) αποτελούν επίσης ένα ιδανικό snack για πεινασμένους μαθητές Β' Λυκείου (ok, γίνομαι πολύ συγκεκριμένη εδώ) ή ακόμα και ένα (ημιτελές) πρωινό για μαθητές Β' Λυκείου που βιάζονται (ή κοπέλες που κάνουν δίαιτα, ξέρεις εσύ). Όπως και να 'χει, τα αλμυρά Bretzel και μόνο με την προφορά τους σου γεμίζουν το στόμα..! Τώρα άμα είσαι και πεινασμένος, εντάξει.. Εκεί απλώς δεν συμμαζεύεται..(!) Bretzel και ξερό ψωμί λοιπόν!
Ανέκδοτο: Είναι ο Τζορτζ Μπους και βλέπει έναν αγώνα αμερικανικού ποδοσφαίρου (έ τον βαρεμένο, αλλά να μου πεις αυτά κάνουν οι πλανητάρχες όταν χαλάει ο κόσμος γύρω τους) παρέα με τα δύο του σκυλιά. Πιάνει εκεί ένα από αυτά τα διάσημα κουλούρια, τα πρέτζελ, δαγκώνει ένα στα γρήγορα και του κάθεται στο λαιμό. Βήχει, πνίγεται, μελανιάζει, τουμπανιάζει καλά καλά, αρχίζει και χάνει τις αισθήσεις του, τρώει μια κουτρουβάλα και πέφτει με τη μάπα στο ξύλο του οβάλ γραφείου. Κανείς δεν πηγαίνει να τον σώσει. Ποιος σώζεται;
«Ολόκληρος ο κόσμος...», λένε οι κακές γλώσσες (και καλά τώρα, απλώς φοβάμαι μην γίνεται λογοκρισία από κανέναν και βρω και τον μπελά μου για πολιτική προπαγάνδα). Το ανέκδοτο δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα αφού ο πλανητάρχης την έπαθε για τα καλά την ώρα που μασούλαγε ένα πρέτζελ τον Ιανουάριο του 2002. Και αφορμής δοθείσης από την ιστορία του προέδρου, το πρέτζελ είναι ένα από αρχαιότερα κουλούρια του κόσμου. Και μάλιστα με θρησκευτικά στοιχεία στην απαρχή της δημιουργίας του. Η εμφάνισή του τοποθετείται κάπου στο 610 μ.Χ. σε μοναστήρια της νότιας Γαλλίας και της βόρειας Ιταλίας (τοοοόσο παλιά δηλαδή). Λέγεται ότι ένας μοναχός σε μοναστήρι της νότιας Γαλλίας, επιφορτισμένος με την ειδικότητα του αρτοποιού (την είχε δει και pro-φούρναρης τρομάρα του), έκανε πειραματισμούς με ζύμη προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα εμβληματικό ψωμί με τρεις τρύπες που να συμβολίζουν το τρίπτυχο «Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα». Και τα κατάφερε από ό,τι φαίνεται. Και εγεννήθη το πρέτζελ, όχι φυσικά με αυτήν την ονομασία. Σύμφωνα με άλλη θεολογική προσέγγιση, το πρέτζελ συμβολίζει με το σχήμα του το σταύρωμα των χεριών όπως ορίζει το καθολικό τελετουργικό της προσευχής και άλλα τέτοια κουλά..
Αρχικά, τα ψωμάκια αυτά τα έδιναν λέει οι μοναχοί ως αμοιβή σε παιδιά που μάθαιναν καλά τις προσευχές τους (να σημειωθεί πως στα κακά παιδάκια δίνανε ξύλο). Κάποιοι λένε ότι οφείλει το όνομά του στη λατινική λέξη «pretium» (αμοιβή). Μια άλλη ετυμολογική προσέγγιση το φέρει να έχει ελληνικές ρίζες (εεεέτσιιι!!!). Ο δρ Κώστας Φουντζούλας (no comments here) από το Γουίλμινγκτον είχε στείλει επιστολή στην «Ε» το 2002 στην οποία ανέφερε επικαλούμενος το λεξικό Webster (ένατη έκδοση, 1984): «Από τη γερμανική λέξη brezel, η οποία προέρχεται από τη λατινική μπραχιάτους (brachiatus), ο έχων κλάδους σαν βραχίονες, προερχόμενη από τη λατινική μπραχίουμ (brachium), βραχίων, εξ ου και η υιοθετημένη πλέον στη νεοελληνική ιταλική λέξη μπράτσο, η οποία, φυσικά, προέρχεται από την ελληνική λέξη «βραχίων» (να και λίγα μαθήματα για τους θεωρητικούς μας). Με λίγα λόγια είμαστε τοοοοόσο τζαμάτοι που μέχρι και το bretzel από ελληνική λέξη μας το ξεφούρνισαν!
Ένα σνακ με μπόλικη ιστορία. Και μπόλικη γεύση, για να μην ξεχνιόμαστε. ;)
Φάτε Bretzel λοιπόν!
(Έκανα ένα remix από αυτά που έγραψε Ο Δειπνητής deipnitis@enet.gr στην
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/01/2007, προσθέτοντας δικές μου πινελιές βεβαίως βεβαίως..)
